Пайғамбаримиз Муҳаммад (с.а.в.) шундай дедилар: "Сабр иймоннинг ярмидир".

Имом Бухорий ва Имом Муслимлар ривоят қилган ҳадисда Пайғамбаримиз Муҳаммад (с.а.в) "Жоним қўлида бўлган зот ила қасамки, Аллоҳ мўмин банда учун нимани қазо қилса, ўша унинг учун яхши бўлади, агар унга хурсандчилик етса, шукр қилади, унга яхши бўлади. Агар унга хафачилик етса, сабр қилади, унга яхши бўлади," - деганлар.

Аллоҳ таоло яна: "Эй иймон келтирганлар! Сабр ва намоз ила мадад сўранглар. Албатта, Аллоҳ сабрлилар биландир," дейди (Бақара сураси, 153-оят).

Банда Аллоҳга тоатда ҳам, гуноҳдан сақланиш, йўлдаги тўсиқларни ва ҳаётдаги қийинчиликларни енгиб ўтиши, заифлик келиб қолганида, ҳавойи нафсни жиловлаши учун ҳам сабрли бўлиши керак.

Уламоларимиз сабрни учга бўлганлар:

Биринчиси: Аллоҳ ҳаром қилган нарсалардан ва гуноҳлардан сақланишга сабр.

Иккинчиси: тоат-ибодат қилиш, фарз амалларни бажаришда сабрли бўлиш.

Учинчиси: етадиган мусибат ва қийинчиликларга сабр.

Ҳадиси шарифда эса "Сабр ёруғликдир", дейилади. Зеро, сабр нур каби қийинчилик зулматини кетказади ва ҳақиқатни намоён қилади. Яна бошқа ҳадиси шарифда Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам: "Ҳеч кимга сабрдан кўра яхшироқ ва каттароқ неъмат берилмаган," дедилар. Чунки Аллоҳ сабрлиларни яхши кўради. Бунинг учун киши иродали бўлмоғи, яхшиликни ҳам, ёмонликни ҳам неъмат билиб, Парвардигорнинг ҳукмларига сабр билан собит туришлиги мақсадга мувофиқдир.

Сабр ва чидам йўлини тутган одам гуноҳ қилишдан қўрқади, ёмон ишлардан юз ўгиради, саботли бўлади, ғафлатда қолмайди, ризқ бўлмиш ноз-неъматлар қадрини билади, яхшилик қилиш, ёмонликдан узоқ бўлиш ҳаракатида бўлади, тавба қилиш бахтига эришади.

Аллоҳ таоло барчаларимизни сабр ва қаноатли бўлишлигимизни насиб этсин.

Жасурбек СУЛТОНОВ,

Избоскан тумани.