Кечинма

Мен йўл устида узоқ ётдим. Ёнгинамда эса бекат бор эди.  Шу ерда мен жуда кўп воқеаларга гувоҳ бўлдим. Кўплаб инсонларнинг феъл-атворини ўргандим. Ҳаммаси қаергадир шошади, нимадандир қуруқ қолаётгандай югуришади.

Бир куни бир кампир келди, бекатдаги ўриндиққа ўтирди. Расмга қараб, ўксиб-ўксиб йиғлади. Кампирнинг бу ҳолатини кўриб, болаларидан айрилган ёки болалари узоқда бўлса керак, деган хулосага келдим. Энг ажабланарлиси, кампирга ҳеч қайси инсон эътибор бермади.  Кампир йиғидан тўхтади, расм-ни ўпиб, ўрнидан турди, йўлида давом этди.

Ундан сўнг, ёшгина келинчак келиб ўтирди. Бир нуқтага тикилганча, узоқ тикилиб қолди. Сал нарироқдан бир-бирига жуда ҳам муносиб ёш эр-хотинлар ўтиб қолди. Улар қандайдир қизиқ нарса ҳақида кулишиб, гаплашиб кетишаётганди. Келинчак улар кўздан ғойиб бўлгунларича кузатиб ўтирди, бир оз ўтгач, йиғлаб юборди. Унинг бу ҳолатидан, бахтли бўлишни орзу қилгани, лекин орзусига ета олмаганини сездим. У ўрнидан туриб, йўлида давом этди.

 Бироздан сўнг, йиғлайвериб кўзлари қизариб кетган ёшгина қизча келди. У  осмонга қаради ва Худога нола қилди: "Эй худо, ота-онамни топишимга ёрдам бер." Қизча жуда ҳам ширин эди. Ўйлаб қолдим, наҳотки, шундай ширин қиздан ота-онаси воз кечган бўлса? У қизчадан кейин ёши қирқлардан ошган, усти-боши кир, бир киши келди. Унинг оёқ босишидан маст эканлиги билиниб турарди. У бир оз турди-да, келиб мени ариққа тепиб юборди. Ариқ четига, лойга ботиб қолдим. Ҳаммаёғим лой билан булғанди. Анча ўтгач, ёмғир ёғди. Ёмғир юз-кўзларимдаги лойларни ювиб кетди.

Қанийди, ёғаётган ёмғир инсонлардаги турли ёмон иллатларни, уларнинг ғам-аламларини ювиб кета олса.

Мафтуна ЖАЛОЛИДДИНОВА, АДУ талабаси.