ибратли Ҳикоялар

 - Ризқим бу ерларда эмас экан, она! Йигит боши омон бўлса, дўппи топилади. Насибам қаерларда сочилган бўлса, ўша ерда қўним топаман-да. Фотиҳа беринг, чет элга кетай.

- Бу нима деганинг, болагинам. Яратган барчанинг ризқини ўз элида сочиб қўйибди. Ўзга юртларда эмас, насибанг. Фақат бир оз сабр қил, ҳаракатингни қўйма...

- Э, қачонгача? Кетаман! Бу ерда топган бир сўмимни у ерларда ўн сўм қилиб топаман. Дуо қилинг энди, ризқимни топай!

Она ноилож қўлини дуога очди.

- Қайда бўлсанг ҳам бошинг тошдан бўлсин, ўғлим. Ризқинг бутун бўлсин.

Ўғил кетди. Излаган ризқини ўзга элларда топди. Жуфтини ҳам, турмушини ҳам ўша ерлардан қилди. Фарзандлари чет элда туғилди. Насибаси бутун бўлиб, давлатга эришди.

Аммо... ҳаловат топа олмади. Ўшанда онасидан бир оғиз хотиржамлик, саодат тиламаган экан. Пул топдию, бахт топмади. Ҳамон изидан кўзлари жавдираб қолган онаси хаёлидан кетмайди. Беҳаловат тунлар эса унга азоб бергани берган. Эрта тонгда эса у аҳд қилди:

- Онамнинг олдига кетаман! Ватанимни соғиндим...

"Ризқини излаётган боламнинг кўнгли бузилмасин, унга ўлимимни билдирманг", деб у дунёга рихлат қилган онанинг руҳи эса уни кузатиб турарди.

Ибратли дунё

Абдураҳмон ота пул тўлаш учун киссасини қарай туриб, ҳужжатлари солинган сумкаси тушиб қолганини пайқаб қолди. Саросимада келган йўлига боқиб, сумкасини қидиришга тушди.

 Орадан чамаси ярим соат ўтса ҳамки, ҳеч қаердан буюмларини топа олмади. Бу ҳақида энди бозор нозирларга айтиш учун йўналган ҳам эдики, радиоузел орқали ҳужжатлари топилгани тўғрисидаги эълон янгради-ю, хурсандлигидан қандай ўша томон юрганини билмай қолди.

Абдураҳмон ота "Радиоузел" ёнида турган иккита ёш йигитни кўриб, топиб олганлар шулар эканини англади.

 "Тавба, топибсан, бериб кетавермайсанми? Суюнчисини олмасанг нимайди, шуни?"

Ота ичида шундай ўйласа-да, буни сиртига чиқармади. Аста улар олдига бориб, саломлашди.

- Отахон, сумкангизни дўконда тушириб қолдирибсиз.

- Ҳа, қарилик қурсин. Яхшиям сизлар бор экансизлар, катта рахмат. Хўш, суюнчиси қанча бўлади?

Йигитлардан бири ийманибгина жавоб берди:

- Ота, ёшингиз улуғ экан, бу йил дўстим билан ўқишга кирмоқчи эдик. Шунга, бизни дуо қилинг.

Абдураҳмон ота уларни дуо қилди, йигитлар мамнун бўлиб хайрлашишди.

Ота бояги ўйлари учун ўзини-ўзи койиганча, уларнинг ортидан маҳзун кузатиб қолди.

Нилуфар тайёрлади.