Йўл-йўлакай борар эканман, атроф чиройли, баҳаволигини ҳис этаман. Узоқдан келаётган қизалоқ ҳам осмонда сузиб юрган оппоқ булутларга маҳлиё бўлиб, борлиқни томоша қилиб келяпти.

Вой! Йиқилди-я, сирпаниб кетди-да... Мен узоқдаман, лекин унга ёрдам бериш учун интилиб тезроқ қадам ташлайман. Ана, велосипедда келаётган киши тўхтаб, унга ёрдам берди. Туришга кўмаклашди, кийимларини қоқиб қўйди. Ҳатто, ариқ бўйига олиб бориб пойафзалини ювиб қўймоқда.

Офарин, бегона бўлса-да, оталардек меҳр кўрсатди, - мард инсон экан, отасига раҳмат.

* * *

"Дамас"га ўтирар эканман, ёнимга бир аёл ўрнашди.

- Келин, мана бу ерга ўтиринг, мазангиз йўққа ўхшаяпти. Суяниб кетасиз...

- Раҳмат, яхши ўрнашдим, раҳмат, - дейди ҳалиги хаста аёл, ийманибгина. Тортинмай қулайроқ ўтириб олинг, тезроқ уйингизга бориб ўзингизга қаранг, айланай.

Танимаган одамнинг далдасидан ёш аёлнинг кўнгли кўтарилди.

* * *

Йўл четида келаётган ёш, чиройликкина қизга, шу ерда суҳбатлашиб турган уч-тўрт йигит йўл берди. Машина эса ёмғирда кўлмак бўлган сув сачраб кетмаслиги учун секингина юриб ўтди. Ҳеч бир қонунларда ёзилмаган бу каби меҳр-оқибат, эътибор йигитлар ўз сингилларидай авайланган қиз қалбида яхшиликка, яхши инсонларга нисбатан меҳрни оширган бўлса не ажаб?

* * *

...Бир-бирига бегона бўлса-да, аксарият юртдошларимиз ёрдамга шай, муҳтожга кўмак беришга интилади.  Йўқ, аслида ҳеч ким бир-бирига бегона эмас, барчамиз ҳазрати инсонмиз. Отам раҳматли, доим "Одамларнинг бегонаси йўқ, суриштирсанг ҳамма қариндош", дер эдилар. Рост экан. Улар каби бир-бирларига яхшилик соғинадиган одамлар бунчаям кўп?.. Меҳрибон ака-ука, опа-сингилларни кўриб, кўнглим кўтарилади. Ва, беихтиёр: "Бор бўлсин қалби эзгуликка йўғрилган одамлар!" дегим келади.

Ҳамрохон МАМАТҚУЛОВА