Тонг саҳарда ҳовли - жойини саранжомлаб, фарзандларини ўқишга, умр йўлдошини ишга кузатиб, сўнгра ўзлари ҳам иш  жойига шошиладилар. Ишдан қайтгач, оила азоларига тансиқроқ таом тайёрлаб, уларнинг кўнглини олади. Рўзғор юмушлари, фарзанд тарбияси, келинлик хизматидан ортиб, бирор ташкилотда фаолият юритади. Аёллар фарзандлари камолини ўйлаб,  тинмай ҳаракат қиладилар. Оналик ҳисси улар учун ҳар недан устун туради.

Аммо ўзлари ҳақида қачон қайғуради, бу мўътабар зот? Қачон ҳаловат топаркин куюнчак жонлари? Тушкунликка тушган кезларида ҳам яқинларига табассум қилади. Умр йўлдошининг бошига ташвиш тушса, дардига шерик бўлиб, "ўзингизни эҳтиёт қилинг", "сиз суянган тоғимсиз", "ҳаммаси яхши бўлади", дейдилар кўнглини олиб. Бироқ ўзлари ғамга ботган чоғида дардкашга муҳтож бўлади. "Қайғуларим туфайли яқинларимни ҳам азобга қўйиб, уларнинг қалбини дардга тўлдиролмайман" дея ўз дардини юрак тубига кўмаркан аёл зоти. Тоғдек бардоши-ю метин иродаси аёлга ҳамиша мадад бўларкан.

Дунёда гўзалликка интилиб яшайдиган, яқинларига ҳамиша яхшилик истайдиган меҳрибон инсон бу онадир. Ўткинчи умрининг ғанимат лаҳзаларида уларга энг кераклиси бўлган "меҳр"ни бера олдикми?  Уларнинг умр дафтари зарварақларига, зар-ҳал ҳарфлар билан битилажак, унутилмас лаҳзаларни бахш эта олдикми? Олис кетсак йўлимизга нигорон бўлган мушфиқамизни, ташвишларимиздан устун бўлиб, уларни йўқлаб кўнглини олдикми? Бизга ёруғ дунёни кўришимизга сабабчи бўлган волидаи муҳтарамамизга миннатдорчилик изҳор қилдикми?

 Дунёда она учун, аёл учун беназир туҳфа "ширин сўз" бўлса, уларнинг қалбида яшашга умид, ишонч бағишловчи куч, бу - яқинларининг тинчи, меҳр-муҳаббатидур. Зеро, шоира айтганидек:

Аёлга бахт беринг, саодат беринг,

Деманг юрибди-ку кулиб, жилмайиб.

Аёл кулиб туриб ўлиши мумкин,

Дунёни олиши мумкин жилмайиб...

Марҳабо АКБАРАЛИЕВА