Соғиниб-соғиниб титради тонглар,

Пурвиқор чўққилар тўкди ёшини.

Кўнгил кўклам истаб, ҳориган онлар,

Оҳиста кўтарди майса бошини.

Дарахтлар эгнида ярашиқ либос,

Сойларнинг юзида тиниқ табассум.

Бу ахир, гўзаллик, эзгуликка хос,

Бир тўйиб нафас ол, кўзларингни юм!

Ожиз майсаларми матонат рамзи?

Яшамоқ сирини ўргатиб қўйди.

Наврўз - аждодларнинг абадий қарзи,

У бизни, биз уни қанчалар суйдик!

Ҳар битта қадамда саодат сочиб,

Югурдинг. Шошилдинг. Билмадинг тиним.

Табиат қўйнидан кетсанг-да кўчиб,

Йил бўйи диллардан тополдинг қўним.

Кетасан... Ва қайтиб келасан такрор,

Зулфингга гул мисол тақилди бир сўз:

Минг битта малакнинг ҳуснисан, баҳор,

Бир дунё юракнинг соғинчи - Наврўз!

Шоҳсанам КАРИМОВА