Бир куни келарсан, сен мени йўқлаб,

Сенга соғинчимни элтади тушлар.

Тунги тиловатлар ўзини оқлаб,

Айрилиқ қолади бошини ушлаб.

Бахтдан ўзига сиғмасдан хушҳол,

Ўзини пойингга отади йўлак.

Мудраган эшик ҳам уйғониб дарҳол,

Сенинг қўлларингдан тутади халак.

Мен эса севгимдан тузаб дастурхон,

Яшамай тураман, кутиб тураман.

Умрдек катта ва кичик хонада,

Жонимни томчилаб ичиб қўяман.

Умрим хонасига тушаяпти тун,

Бир куни келарсан, сен мени йўқлаб.

Уйғотиб қўйгин сен, яшамоқ учун,

Мангуга бош қўйиб қолсам гар ухлаб.

Раҳимахон ЭРМАТОВА