Ватан чизгилари 

Инсон умргузаронлик қилар экан, кимгадир суяниб, кимнидир суяб, кимгадир керак бўлиб, кимларгадир муҳтож бўлиб яшар экан.Инсон борки, ҳаёти давомида нимадир топиб, неларнидир йўқотиб, гоҳо кўнгли тўлиб, гоҳида тўлмай яшайди.

Орзу деган бир тилсим борки, келажакка интилиш ҳисси туғилади инсонда. Аммо, ҳаётда шундай нарсалар борки, унинг ўрнини ҳеч нарса билан тўлдириб бўлмайди, ҳеч нарсага алмашиб ҳам бўлмайди. Бу - Ватан!

Мен Ватан ҳақида ваъзхонлик қилмоқчи эмасман. Фақат дилимда жўш ураётган фикрларимни айтмоқчиман, холос.

Ватан деганда юраклар энтикиб кетади, бошимиз осмон қадар етади. Негадир ўқувчиларим Ватан ҳақида шеър ўқишганда кўз олдимда оилам гавдаланади. Демакки, мен учун оилам - Ватан! Отамнинг ўгити, онамнинг меҳр тўла кўзлари, сеҳр тўла сўзлари - Ватан!

Акамнинг нигоҳи, қўшнимнинг ҳар ишимдан огоҳи - Ватан! Умр йўлдошимнинг мен бош қўйган елкаси, укамнинг менга қилган эркалиги, ўпкаси - Ватан!

Яна Ватан деганда, қизимнинг навқирон бўйларини кўраман, ширин-ширин орзулаган ўйларини кўраман.

Мен келин бўлиб тушган эшик ҳам, болаларим ётган бешик ҳам - Ватан! Шу қишлоқнинг кекса-ю ёши, чанг кўчаларининг кесаги-ю тоши - Ватан!

Бағри кенг диёр бағрида тинч, осойишта яшаяпмиз. Дастурхонимиз тўкин-сочин.    Ризқимиз улуғ, бағримиз тўлиқ, меҳнат қилган инсон яхши яшаяпти.Ўтаётган ҳар кунимизга шукроналар келтириб яшашимиз керак.

Не-не буюк зотлар ўз Ватанидан айро яшаганликлари тарихдан маълум. Ҳаётимизга, турмушимизга бир назар ташланг-а, ватандош: оилангиз бағридасиз, тинчмисиз, омонмисиз? Юрагингиз уриб турибдими? Ватан ичра Ватанларни кўриб турибсизми? Шунинг ўзи бизга Оллоҳ томонидан берилган олий бахт эмасми?

Марҳабо МУРАТОВА,

Жалақудуқ тумани.