кечинма

Мен болалигимдан оппоқ орзулар оғушида улғайдим. Китобларга, билим олишга қизиқардим.  Ота-онам мени доимо қўллаб-қувватлади, ўқишим учун барча шароитларни яратиб берди.

Улар зиёли бўлганлари учун ҳам бизни шу йўлга йўлладилар. отам "Ҳар қандай бойликдан - илм афзал" дер эдилар. Бахтимни қарангки, ўқитувчилар оиласига келин бўлиб тушдим. Улардан педагоглик сирларини, касбга фидоийликни ўргандим.

1995 йилда Андижон давлат университетини муваффақиятли тамомлагач, Асака туманидаги 6-умумтаълим мактабига ишга кирдим. Ва ҳозиргача шу даргоҳда бошланғич синфларга таълим-тарбия бериб келаман.

Ўқувчиларга илк бора қалам тутиб, "Она", "Ватан", "мактаб", "қуёш", "Устоз" каби сўзларни ёздирганда, қалбимда аллақандай ажиб ҳислар, фахр туйғулари  жўш уради. Ўзимдаги бор билимимни, бутун меҳримни ўқувчиларга бағишлашга интиламан. Ҳар бир машғулотни кўргазмали воситалар, ўйинлар орқали уларга тушунтираман, мушоиралар ташкил қиламан. Эндигина мактаб остонасига қадам қўйган болалар билан ишлаш машаққатли. Лекин, ҳар бирига онадек меҳр бериб, сабр-тоқат билан кўнглига йўл топа билиш биз муаллимларнинг бурчимиздир. Кўзлари жовдираган ҳар бир ўқувчини кўрганимда ўзим ҳам болаликка қайтгандек бўламан. Шу ўринда, шоира Ҳурматой Азимшер қизининг бир шеъри ёдимга тушади.

Сизга Ойшабибиларнинг бахтини тилай,

Алпомишнинг келбатини, тахтини тилай.

Улуғбек, Бобурларнинг шахдини тилай,

Юрагимдан Алишернинг аҳдини  тилай.

Устоз учун кўнгилдаги ноласи  азиз,

Сочингиздан тўкилган бир толаси азиз.

Жовдираган кўзингиздан айланай ўзим,

Оҳ,  мен учун ўзбекнинг ҳар боласи азиз.

"Устоз", дея мени ҳар тонг қаршилаган, ёмонимни яшириб яхшилаган, гоҳ менга эркалаган, гоҳ йиғлаган, гоҳ орзуларини энтикиб сўзлаган, менинг фахрим, менинг суюклигим, бўлғуси Улуғбеку Ибн Синоларим, Яссавий-у Муҳаммад Юсуфларим, Нодира-ю Увайсийларим! Сизлар менинг бойлигим, атиргулим, ҳаётдаги қадргулим, дилимдаги дуримсиз, болажонлар!

Нодирахон FАНИЕВА,

Асака туманидаги 6-умумтаълим мактаби ўқитувчиси.